ای به لطفت عالمی مدیون علی‌بن الحسین           ای کرم در بیت تو قانون علی‌بن الحسین
چشم وا کـردی و شد خاتـون ایرانی ما           بر زمین و آسمان خاتون علی‌بن الحسین

ای که باران از غلام تو اطاعات می‌کند           گوشه چشمی کن بر این هامون علی‌بن الحسین

مهربانی‌هات بر مروان ملعون هم رسید           از تو حتی دشمنت ممنون علی‌بن الحسین
گریه‌هایم را دوچـندان کن برای کـربلا           ای عـلیِ جمع بکّـائون عـلی‌بن الحسین

دوست دارم مثل تو با گریه روزم شب شود
در جهان؛ هم و غمم تنها غم زینب شود

ای بـرازنـده بـرایت نـام زیـبـای عـلـی           ای به دوشت کیسه‌های نان و خرمای علی
نیمه شب تا که مناجات تو می‌گردد بلند           بار دیگر در زمین می‌پـیچد آوای علی
با صحیفه مردگان را جان تازه می‌دهی           جان من قـربان اعجازت مسیحای علی
آمدی بعد از حسین و مجـتبی دیدند باز           بیشتر از آب، گوهـر را به دریای علی
آمـدی بـردنـد دل از آســمـان و مـاه آن           مسجد و محـراب با تو ماه زیـبای علی

با تمـاشـایت مدیـنه یا عـلی سر می‌دهد
بندگی‌ات، سجده‌هایت بوی حیدر می‌دهد

ناصـر دین خـدایی و خـدایت نـاصرت           دستِ فوق دست‌ها، دست قدیر و قادرت
اَینَ زین العالدینِ روز محشر شاهد است           که خدایت تا چه حد می‌خواهد آقا خاطرت
ای امــام و زاده و بـابـا و دامــادِ امــام           عـلم اول آخـر عـالـم به مـشت بـاقـرت
دشمنت قبر تو را می‌خواست بی‌زائر ولی           عـرشیان گـشتـند جای کلّ عالم زائرت
روسیاهی، بهر باطل ماند بعد از کربلا           ناگهان دیدند اهل کوفه حیّ و حاضرت

بعد بابا، تو وجـودت بـود اصلا انـتقـام
هم به جای اکبر و هم جای خود هستی امام

من ز یارب یارب او تا خدا راهی شدم           با صحیفه مست از فیض سحرگاهی شدم
آی مجنون چشم وا کن تازه لیلا را ببین           بی‌سر و سامان و شیدای عجب ماهی شدم
لطف، تنها لطف، تنها لطف، تنها لطف، لطف           آستان بوس و دخیل خوب درگاهی شدن
بیشتر از بچه‌هایش بر غلامش لطف کرد           شکرلله از غـلامان عجـب شـاهی شـدم
یا علی‌بن حسین بن علی روحی فـداک
لایقم کن تا بگـردم، زیـنبیِّ سیـنه چاک

تو حسینِ زینب کبری شدی بعد از حسین           سید و سالار عاشورا شدی بعد از حسین
پیش چشمان تو هجده یوسفت غارت شدند           آه یعـقوب حرم تنها شدی بعد از حسین
بود دستت بـسته اما دشمنت کردی زبون           هم علی گشتی و هم زهرا شدی بعد از حسین
دل شکسته، پیر، خسته، بی‌قرارِ بی‌قرار           از جسارات یهودی‌ها شدی بعد از حسین
گریه می‌کرد آسمان می‌دید وقتی همسفر           با حرامی‌های این دنیا شدی بعد از حسین

در چهل شب جور شد اشک چهل سال تو آه
حرف شام آید وسط، بد می‌شود حال تو آه